İnsanoğlu; insan, hayat, kainat ve bunların dünya hayatının öncesi ve sonrası ile olan alâkaları hakkındaki fikriyle kalkınır. Öyleyse bugünkü insanın kalkınabilmesi için fikrini; köklü ve kapsamlı bir şekilde değiştirip, ortaya başka bir fikir koymak gerekir. Çünkü eşya hakkındaki mefhumları ortaya koyan ve onları yerleştiren ancak fikirdir. İnsan hayat tarzını, hayat hakkındaki mefhumlarına göre düzenler. Bir insanın, sevdiği şahıs hakkındaki mefhumları ona karşı davranışını belirler. Bu davranışı, sevmediği ve nefret mefhumlarına sahip olduğu diğer bir şahsa olan davranışından başkadır. Her iki davranışı da, hiç tanımadığı ve hakkında hiçbir mefhuma sahip olmadığı üçüncü bir şahsa karşı davranışından farklıdır. Şu halde insanın davranışları mefhumlarına bağlıdır. İnsanın düşük davranışını değiştirip seçkin, bir davranış haline getirmek istediğimizde öncelikle onun mefhumlarını değiştirmemiz gereklidir.
 "Bir kavim nefislerindekini değiştirmedikçe, Allah o kavmin hâlini değiştirmez."1
Mefhumları değiştirmenin tek yolu, dünya hayatı hakkında ortaya fikir koymaktır. Ta ki bu suretle hayat hakkında doğru mefhumlar oluşabilsin. Dünya hayatı hakkındaki fikrin, verimli bir şekilde yerleşebilmesi ise ancak; insan, hayat, kainat ve dünya hayatının öncesi ve sonrası ile alakası hakkında, bir fikir bulunmasıyla mümkündür. Bu da insan, hayat ve kainatın ötesi hakkında küllî bir fikir ortaya koymakla olur. Çünkü hayat hakkındaki bütün fikirler bu fikri kaide üzerine kurulur. Bunlar hakkında külli bir düşünce ortaya koymak, insanın en büyük
düğümünü çözmek demektir. Bu düğüm çözülünce diğer bütün düğümler de çözülecektir. Çünkü bunlar diğerine oranla cüz'idirler veya onun dalları durumundadırlar. Ancak bu çözümün, insanı doğru bir kalkınmaya ulaştırabilmesi için, onun insanın fıtratına uygun düşen, akla kanaat veren, kalbe güven getiren doğru bir çözüm olması gerekir.
Bu doğru çözüm de ancak; insan, ayat ve kainat hakkında
aydın bir düşünce ile sağlanır. Bunun içindir ki; kalkınma ve İlerleme yolunda yürümek isteyenlerin, öncelikle aydın bir düşünce ile bu düğümü doğru olarak çözmeleri gerekir. İşte bu çözüm, hayatta izlenecek yola ve hayatın nizamlarına ilişkin fikirlerin dayandığı fikrî kaide ve akidedir.
İslâmiyet bu büyük problemi hedef almış ve onu insan fıtratına uygun, akla kanaat, kalbe güven verici bir şekilde çözerek İslâm’a girişi de; bu çözümü akıldan doğan sadık bir ikrar ile kabule bağlı tutmuştur. Bundan dolayı, İslâm yalnız bir temel üzerine kurulmuştur ki, o da akidedir. İslâm akidesi; Kâinat, insan ve hayatın ötesinde bunların hepsini yaratan bir yaratıcı vardır. Her şeyi O yaratmıştır, ki O da Allahu Teala'dır. Bu yaratıcı, eşyayı yoktan var etti, O'nun varlığı vacibdir (varlığı zaruri ve kendiliğindendir), yaratılmamıştır, aksi takdirde yaratıcı olamazdı, o nun yaratıcılıkla vasıflanması, yaratılmamış bulunmasını ve varlığının vacib olmasını gerektirir. Zira bütün eşya, varlıklarını O’na borçludur, O ise hiç bir şeye istinat etmemektedir.
Eşyanın bir yaratıcıya muhtaç olması gereğine gelince: Aklın idrâk ettiği şeyler insan, hayat ve kainattır. Bunlar sınırlı, aciz, eksik başkasına muhtaçtır. Mesela, insan sınırlıdır, çünkü her bakımdan bu sınıra kadar gelişir ve bu sınırı geçemez. Kendisi sınırlı olduğu gibi hayat da sınırlıdır. Çünkü varlığı sadece ferdidir, hisle müşahede edilen de onun fertte sona erişidir. Kâinat sınırlıdır, çünkü, sınırlı yıldızlar topluluğudur. Her yıldız sınırlı olduğuna göre sınırlılardan teşekkül eden kâinat da açık olarak sınırlıdır. Şu halde insan, hayat ve kainat kesin olarak sınırlıdır.
  
Rad: 11
1-

İNSANIN HAYATA BAKIŞI NASIL OLMALIDIR? İnsanın hayata bakış açısı, onun yaşamı açısından çok önemlidir. Çünkü süreceği yaşam onun hayat hakkındaki anlayışına göre şekil alır. Temel dinamik ve kişinin hayat hakkında kabul ettiği temel fikir ne olursa, süreceği yaşam da onun üzerine bina edilecektir. Kişi hayatiyet taşıyan ‘nasıl yaratıldığı’ gibi soruları kendisine sormalı, cevap verirken de insaflı davranmalı, cevaplarda kesinlik ve katiyet aramalıdır. Bu kesinlik ve katiyet onda imanı meydana getirecektir. İman kelimesi şeksiz, şüphesiz emin olma anlamına gelir. İslâm'ın hayat hakkında ortaya koyduğu fikir, her şeyin öncesinde bir yaratıcının varlığına iman ki o da; Allahu Teala'dır. Hayat sonrasına da iman etmek gerekir ki o da; Ahiret günüdür. Hayat ile hayat öncesi arasındaki münasebet iki konuyu kapsar: 1-Yaratıcı, yaratık ilişkisi, 2-Allah'ın emirleri. Hayat ile hayat sonrası arasındaki münasebet de iki şeyi kapsar: 1-Ölümden sonra dirilme, 2-Haşr-u neşr ve insanın dünyada yaptığı fiillerinden sorulması. ********************************************* expliciet Inleiding Geloven is natuurlijk Geloven is verstandelijk Het juiste geloof: is er zoiets als het juiste geloof? Waarom bestaan er verschillende geloven: de instinctieve manier van zoeken Waarom bestaan er verschillende geloven: de pragmatische manier van zoeken Waarom bestaan er verschillende geloven: de manier van overlevering Waarom bestaan er verschillende geloven: de overlevering als manier van zoeken Waarom bestaan er verschillende geloven: de manier van denken De verstandelijke manier van denken Enkel de verstandelijke manier van denken is juist Het niveau van denken: verlicht denken Het niveau van denken: diep denken Het niveau van denken: oppervlakkig denken De weg naar Islam: het verstandelijk bewijs voor het bestaan van de Schepper De weg naar Islam: het verstandelijk bewijs voor het profeetschap van Mohammed (saw) De essentie van de boodschap van Islam De weg naar geloof Waarom toch is in de westerse wereld discussie of zelfs denken over geloof tot in de sferen van taboe verdreven, tot het punt dat mensen zich schamen om anderen uit te nodigen naar hun geloof? Een belangrijke reden hiervoor is het idee dat het bestaan van een Oermacht ontkent en de macht en invloed die dit heeft vergaard. Volgens de aanhangers ervan is religie en aanbidding van een Oermacht typerend voor de pre-moderne, irrationele en onwetende mens. En onder invloed van dit idee is geloven bij velen synoniem geworden voor irrationeel en achterlijk, ouderwets en onbegrijpelijk, wat veel mensen angstig maakt om te discussiëren over hun geloof, bang om dan zelf met irrationeel en achterlijk geassocieerd te worden. Een andere belangrijke reden is de komst van het idee van secularisme, het idee van scheiding van religie van het leven. Dit idee stelt dat te allen tijde de mens zelf het leven vorm moet geven, en dat vooral een Oermacht -of deze nu bestaat of niet- zich hiermee niet mag bemoeien. Deze opvatting heeft de behoefte aan en de noodzaak tot discussie over religie en aanbidding weggenomen, omdat het de Oermacht irrelevant maakt: Zijn bestaan of niet bestaan doet er niet toe, Hij mag zich toch nergens mee bemoeien. Deze twee ideeën zijn de voornaamste redenen voor de min of meer volledige verdwijning uit het publieke leven van discussie en denken over geloof.